Dag 19; Las Vegas - Palm Springs
Blijf op de hoogte en volg marije
22 Oktober 2013 | Verenigde Staten, Palm Springs
Vanmorgen om zeven uur begonnen met een ontbijt bij Denny's; dat kon op deze reis natuurlijk niet ontbreken! Het was heerlijk en genoeg voor de rest van de ochtend en een groot deel van de middag.
Las Vegas achter ons gelaten en de eerste paar uur niks anders gezien dan woestijn en hele lange, rechte wegen.
In ons routeboek was een Citroënkerkhof aangegeven. Daar wilden we wel een kijkje nemen. Er tegenover had een man, midden in het niks eigenlijk, een winkeltje waar je wat kon drinken. Wat verkoeling na de hitte in de auto (achter in de twintig graden, zonder airco, met dak, continu in de brandende zon) was zeer welkom. De man keek niet al te vrolijk, maar hij deed wel moeite om het nr van degene te krijgen die ons toestemming kon geven om over de private road naar het kerkhof te gaan. Het kerkhof zag er als volgt uit; 1 oude Citroën (SM?) achter op het terrein wiens witte kleur fel afstak tegen de achterliggende woestijn en verder een hele berg roest op de voorgrond. Binnen in een loods stonden een stuk of zes oude Citroëns, met daaromheen ontelbaar veel dozen, kasten, kratten, kisten met allemaal onderdelen. Voor mij was het een grote schroothoop, voor sommigen een paradijsje. Toen opa vroeg of ze toevallig een sensor voor de lampjes binnenin hadden, had hij er wonder boven wonder binnen 5 minuten een te pakken. Die mochten we gratis meenemen.. toch leuk om gezien te hebben.
Toen de tocht door de woestijn vervolgd. Terwijl mijn shirt nat werd van t zweet, straaltjes van mn knieholtes naar mn hakken liepen en het verkoelende water (wat al aardig richting buitentemperatuur ging) niet aan te slepen was, kreeg de auto het ook heet. We hebben geen temperatuur meter, enkel het rode lampje van de thermometer; die doet het nog, evenals de grote rode "STOP"lamp. Auto aan de kant gezet en even gewacht. Sta je dan, in de brandende zon omdat het in de auto al helemaal te heet is, midden in de woestijn. Gelukkig wisten we dat onze technicus nog achter ons zat, dus geen stress! Uiteindelijk hebben we hem zelfs niet nodig gehad; het water in de radiator (?) was ver van koken, dus motorkap weer dicht en verder rijden. De auto hield zich de rest van de route goed, dus onze conclusie is; geen nood aan de man.
Op de route lag Joshua Tree National Park, maar die hebben wij overgeslagen. Al zoveel mooie natuur gezien en vanwege de hitte trok het ons niet om nog een uur langer in de auto te zitten.
Eenmaal in het hotel lekker afgekoeld in het zwembad.
Een hete maar weer heerlijke dag! Gek dat het de laatste dagen zijn, t begint bijna een normaal systeem te worden!
Bijgevoegd (als het lukt) nog wat foto's. Ook van gisteren.
Las Vegas achter ons gelaten en de eerste paar uur niks anders gezien dan woestijn en hele lange, rechte wegen.
In ons routeboek was een Citroënkerkhof aangegeven. Daar wilden we wel een kijkje nemen. Er tegenover had een man, midden in het niks eigenlijk, een winkeltje waar je wat kon drinken. Wat verkoeling na de hitte in de auto (achter in de twintig graden, zonder airco, met dak, continu in de brandende zon) was zeer welkom. De man keek niet al te vrolijk, maar hij deed wel moeite om het nr van degene te krijgen die ons toestemming kon geven om over de private road naar het kerkhof te gaan. Het kerkhof zag er als volgt uit; 1 oude Citroën (SM?) achter op het terrein wiens witte kleur fel afstak tegen de achterliggende woestijn en verder een hele berg roest op de voorgrond. Binnen in een loods stonden een stuk of zes oude Citroëns, met daaromheen ontelbaar veel dozen, kasten, kratten, kisten met allemaal onderdelen. Voor mij was het een grote schroothoop, voor sommigen een paradijsje. Toen opa vroeg of ze toevallig een sensor voor de lampjes binnenin hadden, had hij er wonder boven wonder binnen 5 minuten een te pakken. Die mochten we gratis meenemen.. toch leuk om gezien te hebben.
Toen de tocht door de woestijn vervolgd. Terwijl mijn shirt nat werd van t zweet, straaltjes van mn knieholtes naar mn hakken liepen en het verkoelende water (wat al aardig richting buitentemperatuur ging) niet aan te slepen was, kreeg de auto het ook heet. We hebben geen temperatuur meter, enkel het rode lampje van de thermometer; die doet het nog, evenals de grote rode "STOP"lamp. Auto aan de kant gezet en even gewacht. Sta je dan, in de brandende zon omdat het in de auto al helemaal te heet is, midden in de woestijn. Gelukkig wisten we dat onze technicus nog achter ons zat, dus geen stress! Uiteindelijk hebben we hem zelfs niet nodig gehad; het water in de radiator (?) was ver van koken, dus motorkap weer dicht en verder rijden. De auto hield zich de rest van de route goed, dus onze conclusie is; geen nood aan de man.
Op de route lag Joshua Tree National Park, maar die hebben wij overgeslagen. Al zoveel mooie natuur gezien en vanwege de hitte trok het ons niet om nog een uur langer in de auto te zitten.
Eenmaal in het hotel lekker afgekoeld in het zwembad.
Een hete maar weer heerlijke dag! Gek dat het de laatste dagen zijn, t begint bijna een normaal systeem te worden!
Bijgevoegd (als het lukt) nog wat foto's. Ook van gisteren.
-
22 Oktober 2013 - 09:12
Erna:
Geweldig om te lezen waar jullie zijn. Hier in Nl is het weer ook goed, rond de 20 graden voor oktober is best Warm!! (ha ha)
Nog fijne dagen,
groet opa en oma Weeren (Ger en Tineke namens hun klein kinderen,)
Maurice, Gabrielle Tobias & Alex. -
22 Oktober 2013 - 10:49
Hans:
In een woord geweldig!, zowel je verslagen als wat jullie meemaken. LV is indrukwekkend wat ontzettend veel te zien hoewel ik persoonlijk niet jaloers ben op het bezoek aan de stratosphere! Geniet nog van de laatste dagen. Verheug me ook wel weer op je terugkomst met al je verhalen. Dikke kus. -
22 Oktober 2013 - 14:00
Corrie:
Pfjoe! werd het toch nog even spannend. Gelukkig hoefden jullie de auto niet op het kerkhof achter te laten :-D Op naar LA xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
