Dag 21; Los Angeles en Dag 22; auto's inleveren
Blijf op de hoogte en volg marije
25 Oktober 2013 | Verenigde Staten, Los Angeles
Dag 21
Gek, de dag beginnen zonder wekker, tas inpakken, briefing en koffie to go. Wel lekker!
Een lekker relaxed dagje hebben wij gehad. Zijn eerst op ons gemak gaan ontbijten en toen kaartjes geregeld voor de hop-on hop-off. We zijn bij Santa Monica boulevard uitgestapt en hebben daar eerst wat over de pier gelopen. Een kopje koffie en toen eventjes het strand op. We hebben met blote voetjes in de Pacific gestaan, jeej! Koud was het water wel en zwemmen trok ons niet; veel bewolking en best een fris windje. Lange broek en jas waren vandaag niet overbodig. Na het pootjebaden hebben we het "einde route 66" op camera vastgelegd en daarna hebben we wat gegeten bij een Mexicaan langs de boulevard. Heerlijk!
Weer op de bus gehopt en nog een stuk van LA gezien. Bovenin de bus was het alleen net te koud en vanaf onderin is zo'n tochtje lang zo leuk niet. Bij een van de enorme winkelcentra uitgestapt, even rondgelopen en toen een taxi naar het hotel terug genomen. Rond half acht terug in t hotel en moe van de vele indrukken en het lopen door het zand en over de boulevard. Weer genoten vandaag!
Dag 22
Wakker worden en een van de eerste dingen waar ik aan denk is het inleveren van de auto vanmiddag. Ik krijg spontaan een rotgevoel in mn buik en draai me het liefst nog een keer om, zodat het nog wat langer weg lijkt. Helaas weet mn verstand me te vertellen dat het zo niet werkt en dat het rotgevoel alleen maar betekent dat een fantastische reis logischerwijs afgesloten moet gaan worden, hoe jammer ook. Ergens achter in mn hoofd weet ik ook dat ik zin heb om weer thuis te zijn en dat dit gevoel juist ook zegt dat ik er nog heul heul lang van na ga genieten en ontzettend blij ben dat ik deze reis heb gemaakt.
Het inleveren van de auto's verliep soepel. De groep was in drieën verdeeld zodat het makkelijker heen rijden was, het "inchecken" minder hectisch zou verlopen en we niet veel tijd kwijt zouden zijn aan wachten. Het was goed georganiseerd en ging allemaal vrij vlot. Toch wel echt een duidelijk einde van de reis, als je je auto daar achter laat.
Om zeven uur verzameld voor een laatste, gezamenlijk diner. Wat een avond!
Ik had 's morgens een kaart gekregen met de vraag of ik wou proberen te organiseren iedereen daar een krabbel op te laten zetten voor Tom, Martijn en Henk. Daarnaast was er een envelop waar iedereen in kon doen wat hij wou (de laatste dollars) en die zou samen met de kaart aan hen gegeven worden 's avonds. Nog een flinke namen-en-gezichten-koppelen-en-onthouden-test dus, maar toen we onderweg gingen naar het restaurant, was door iedereen getekend. Martijn heeft voor het voorgerecht, na het voorgerecht, na het hoofdgerecht én na het toetje zn laatste toespraken weten te geven. Met name de speech waarin iedereen persoonlijk, per equippe, toegesproken werd was fantastisch! Voor iedereen had hij een persoonlijk, humoristisch en pakkend verhaaltje, waarna hij de oorkonde (dat we het rijden van de route 66 voltooid hadden) overhandigde. Ik voelde de bui al hangen en natuurlijk hield ik het, toen hij z'n verhaal deed over onze equippe, niet droog! Ook opa en oma waren zichtbaar ontroerd.
Egbert wist zijn verhaal en dankwoord aan Martijn, Tom en Henk tussendoor op te voeren; ook een mooie speech!
Nog wat leuke, mooie woorden van anderen en de avond was helemaal compleet. Nog één borrel in de bar naast het hotel, wat er twee werden omdat we niet voor twaalf uur (de verjaardag van Ger) af konden sluiten, al deelde de barman deze mening in eerste instantie niet met ons! De laatste (verjaardags)borrel en toen na een emotionele, mooie, heerlijke laatste dag naar bed.
Ik kijk terug op een fantastische reis waar ik met heel veel plezier nog heel heel lang over zal vertellen. Het was zo prachtig aller eerst om deze reis met opa en oma te maken, maar zeker net zo prachtig om dat in de DS te doen, met de rest van de groep en al hun auto's, over die historische weg met al z'n bijzondere plekken én in deze tijd van het jaar.
Alle lieve medereizigers, reisbegeleiders, op afstand aanwezigen en alle 92 (!) volgers van mijn blog; ontzettend bedankt, zonder jullie was de reis minder fantastisch geweest!!
Ik heb vreselijk genoten en zie al uit naar een reünie!
Gek, de dag beginnen zonder wekker, tas inpakken, briefing en koffie to go. Wel lekker!
Een lekker relaxed dagje hebben wij gehad. Zijn eerst op ons gemak gaan ontbijten en toen kaartjes geregeld voor de hop-on hop-off. We zijn bij Santa Monica boulevard uitgestapt en hebben daar eerst wat over de pier gelopen. Een kopje koffie en toen eventjes het strand op. We hebben met blote voetjes in de Pacific gestaan, jeej! Koud was het water wel en zwemmen trok ons niet; veel bewolking en best een fris windje. Lange broek en jas waren vandaag niet overbodig. Na het pootjebaden hebben we het "einde route 66" op camera vastgelegd en daarna hebben we wat gegeten bij een Mexicaan langs de boulevard. Heerlijk!
Weer op de bus gehopt en nog een stuk van LA gezien. Bovenin de bus was het alleen net te koud en vanaf onderin is zo'n tochtje lang zo leuk niet. Bij een van de enorme winkelcentra uitgestapt, even rondgelopen en toen een taxi naar het hotel terug genomen. Rond half acht terug in t hotel en moe van de vele indrukken en het lopen door het zand en over de boulevard. Weer genoten vandaag!
Dag 22
Wakker worden en een van de eerste dingen waar ik aan denk is het inleveren van de auto vanmiddag. Ik krijg spontaan een rotgevoel in mn buik en draai me het liefst nog een keer om, zodat het nog wat langer weg lijkt. Helaas weet mn verstand me te vertellen dat het zo niet werkt en dat het rotgevoel alleen maar betekent dat een fantastische reis logischerwijs afgesloten moet gaan worden, hoe jammer ook. Ergens achter in mn hoofd weet ik ook dat ik zin heb om weer thuis te zijn en dat dit gevoel juist ook zegt dat ik er nog heul heul lang van na ga genieten en ontzettend blij ben dat ik deze reis heb gemaakt.
Het inleveren van de auto's verliep soepel. De groep was in drieën verdeeld zodat het makkelijker heen rijden was, het "inchecken" minder hectisch zou verlopen en we niet veel tijd kwijt zouden zijn aan wachten. Het was goed georganiseerd en ging allemaal vrij vlot. Toch wel echt een duidelijk einde van de reis, als je je auto daar achter laat.
Om zeven uur verzameld voor een laatste, gezamenlijk diner. Wat een avond!
Ik had 's morgens een kaart gekregen met de vraag of ik wou proberen te organiseren iedereen daar een krabbel op te laten zetten voor Tom, Martijn en Henk. Daarnaast was er een envelop waar iedereen in kon doen wat hij wou (de laatste dollars) en die zou samen met de kaart aan hen gegeven worden 's avonds. Nog een flinke namen-en-gezichten-koppelen-en-onthouden-test dus, maar toen we onderweg gingen naar het restaurant, was door iedereen getekend. Martijn heeft voor het voorgerecht, na het voorgerecht, na het hoofdgerecht én na het toetje zn laatste toespraken weten te geven. Met name de speech waarin iedereen persoonlijk, per equippe, toegesproken werd was fantastisch! Voor iedereen had hij een persoonlijk, humoristisch en pakkend verhaaltje, waarna hij de oorkonde (dat we het rijden van de route 66 voltooid hadden) overhandigde. Ik voelde de bui al hangen en natuurlijk hield ik het, toen hij z'n verhaal deed over onze equippe, niet droog! Ook opa en oma waren zichtbaar ontroerd.
Egbert wist zijn verhaal en dankwoord aan Martijn, Tom en Henk tussendoor op te voeren; ook een mooie speech!
Nog wat leuke, mooie woorden van anderen en de avond was helemaal compleet. Nog één borrel in de bar naast het hotel, wat er twee werden omdat we niet voor twaalf uur (de verjaardag van Ger) af konden sluiten, al deelde de barman deze mening in eerste instantie niet met ons! De laatste (verjaardags)borrel en toen na een emotionele, mooie, heerlijke laatste dag naar bed.
Ik kijk terug op een fantastische reis waar ik met heel veel plezier nog heel heel lang over zal vertellen. Het was zo prachtig aller eerst om deze reis met opa en oma te maken, maar zeker net zo prachtig om dat in de DS te doen, met de rest van de groep en al hun auto's, over die historische weg met al z'n bijzondere plekken én in deze tijd van het jaar.
Alle lieve medereizigers, reisbegeleiders, op afstand aanwezigen en alle 92 (!) volgers van mijn blog; ontzettend bedankt, zonder jullie was de reis minder fantastisch geweest!!
Ik heb vreselijk genoten en zie al uit naar een reünie!
-
25 Oktober 2013 - 16:51
Elly Blom-Jongen:
Hallo Marije,
Ik heb tot de laatste "letter" genoten van jouw berichten
over de fantastische reis die jullie allen samen hebben beleefd.
Ook ben ik blij dat alles zo voorspoedig is verlopen.
Goede reis terug naar Nederland!!
groetjes Elly.
-
25 Oktober 2013 - 16:57
Karin Van Leeuwen:
Goedemiddag Marije ,
Met deze mail wil ik je bedanken voor je verslaglegging!
Ik heb genoten van je verhalen ,al die indrukken.
Heel bijzonder om zo'n reis met je grootouders meetemaken.
Ik wens je een goede terugreis en sterkte met het loslaten van deze sfeer.
Groet,
Karin van Leeuwen -
25 Oktober 2013 - 17:25
Rita Dokter.:
Hallo Marije,
Bedankt voor voor je berichten.
Zo konden we ook een beetje meegenieten met Pim , Johan en jullie.
Goede reis terug naar Nederland.
Groeten van Rita. -
25 Oktober 2013 - 18:20
Evert En Mecheline:
Lieve Marije,
Bedankt voor jouw prachtig reisverslag. Wat heb jij dat mooi verwoord. Ik weet zeker dat mijn familie en vrienden een goed beeld van onze huge journey hebben gekregen. Wat hebben wij genoten van jou, Oma Bella en Opa Jan. We hebben veel bewondering en respect voor jullie hoe jullie deze reis volbracht hebben. Een hele goede terugreis. Veel liefs Evert en Mecheline -
25 Oktober 2013 - 18:24
Ies:
huilebalk ;)
supermooie verhalen en fantastische herinneringen! -
25 Oktober 2013 - 20:08
Corrie & Jack:
wat en mooie afsluiting! Nogmaals bedankt voor al je heerlijke verslagen! -
26 Oktober 2013 - 01:39
Leunis En Fam.:
Genoten van je verslagen! Jammer dat het al voorbij is. Hoopte eigenlijk dat "route 66" langer zou zijn, had nl. best nog wat verslagen willen lezen. Goede terugreis en tot snel.
-
26 Oktober 2013 - 09:13
Jans:
Lieve zus, wat een mooie afsluiting van je blog! Het was echt super om elke dag te lezen!! Goeie terugreis (zijn jullie al geland?) en ik kan niet wachten je zondag (?) te zien! -
26 Oktober 2013 - 09:51
Hans:
Lieve Marije weer een mooi verhaal werkelijk een climax als een goed boek. Heb genoten, hoop dat jullie intussen veilig zijn geland en op weg naar huis. Kus -
26 Oktober 2013 - 10:07
Anneke:
Beste Marije, Het was meegenieten op afstand van deze bijzondere reis. Hartelijk dank voor jouw leuke verslagen. -
26 Oktober 2013 - 10:51
Marian Cornelissens:
Beste Marije,
Ik ken je niet en heb AL je verhalen gelezen omdat ik Wil en Ellen vd Ven ken en op die manier "hun reis" en uiteraard jullie als groep kon volgen. Ik heb genoten van je verhalen. Er schuilt een journalist in je als je zo verhalend kunt vertellen over alle belevenissen. Complimenten!
Voor jou een aparte ervaring om met je "grootouders" op stap te gaan, dat is niet iedereen gegeven, koester die herinneringen! Nogmaals dank voor alle verhalen en een goeie reis naar huis met z'n allen. -
26 Oktober 2013 - 18:15
Betty Van Ginkel:
Hallo Marije,
Heel erg bedankt voor jouw beeldende verslaglegging van jullie reis. Voor mij een fijne manier om Egbert en Henny te volgen met al jullie belevenissen. -
27 Oktober 2013 - 12:46
Wil En Gerrianne:
Hoi Marije,
Wij wil je ook nog even bedanken alle mooie verhalen. Ook al hebben wij zelf de reis meegemaakt is het altijd mooi om te lezen hoe de anderen het beleven. Enwij willen jou, Jan en Bella nog bedanken voor alles.
Jullie gaven onze reis nog een extra demensie. Tot gauw.
Many hugs Wil en Gerrianne. -
27 Oktober 2013 - 22:52
Pien De Looff:
Hallo Marije ,Jan en Bella,
Vanaf het moment dat Corrie, mij de gegevens gaf om jullie te volgen, hebben wij genoten van het verslag van Marije , wat kan je prachtig beschrijven , wat jullie gezien, meegemaakt en ondergaan hebben.
Doordat je zo beeldend schrijft, hebben wij de reis ook meegereden.
Een echte verslageefster hoor en een echte kleindochter van oma Bella.
Jullie mooie droom is uitgekomen en realiteit geworden. Hoedje af hoor !!!
Jullie reis is een inspiratie voor anderen ,om ook stappen te ondernemen en ja te zeggen tegen dromen
die nog in de kast liggen.
Tot ziens in Kortgene.
Groetjes Geert en Pien
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
