even geen titel want ik heb haast

Dag allemaal!!
Weer een verhaal van mij, verwacht er niet te veel van want zoveel bijzonders heb ik niet meegemaakt. De werkdagen waren normaal; het dagrooster gevolgd en zaterdag gesport (dit doen we elke zaterdag nu de sportjongens er niet zijn). Het sporten was erg leuk trouwens! Eerst een warming-up: sprintjes trekken over de breedte van het basketbalveld (dat is nog goed te doen), daarna met twee benen aan elkaar vast naar de overkant springen (wordt al wat zwaarder), vervolgens moesten we gehurkt naar de overkant hoppen (als een kikker). K zou het leuk vinden als jullie dit ook allemaal even deden achter de computer:D De vaste begeleider zag wel dat dat voor ons (en ook voor de kinderen natuurlijk) erg zwaar was, dus hij zei dat hij ons zou matsen: gehurkt en dan lopend naar de overkant. Nou, dat is minstens drie keer zo zwaar.. dan denk je dat je een goede warming-up hebt gehad, maar nee.. we stonden in het midden van het basketbalveld. De ene basket (achter de achterlijn) was de McDonalds, de andere basket (achter de achterlijn) was de Ford garage, de linker kant (achter de zijlijn) was CenterParcs, en de rechterkant (achter de zijlijn) was de slager. De vaste begeleider (die sport gaf) ging een verhaal vertellen waar die dingen in voor kwamen. Nou we hebben de longen uit ons lijf gerend, maar het was wel erg leuk! Daarna moesten we met elkaar op de rug (er waren vier kinderen die twee koppels vormden en Annemieke en ik waren een team) een stukje rennen.. dat was nog redelijk te doen.. daarna moesten we kruiwagentje lopen (hoef ik vast niet uit te leggen want ik denk dat IEDEREEN dat kent). Vervolgens moesten we mekaar in één of andere judo greep nemen (voor degene die het na willen doen: twee mensen staan tegenover elkaar, de ene steekt zijn linkerarm recht naar voren, de ander pakt zijn arm met zijn rechterhand, met zijn linkerhand tussen de benen van de ander door en dan gooi je hem zo op je nek (dit is makkelijker gezegd dan gedaan trouwens..). met mekaar op de nek moesten we dus ook weer een stukje rennen.. vervolgens moesten we weer bij elkaar op de rug en moesten we proberen om de andere teams omver te duwen. Annemieke en ik waren hier natuurlijk meesterlijk goed in (ahum), maar toen we tegen de vaste begeleider moesten (die een van de kinderen op zn rug had) verloren we toch wel.. we belanden in een plas.. nahjah, we.. Annemieke vooral.. hahaha..
Dan denk je dat je een hele sportles hebt gehad: NEE, toen gingen we nog een potje basketballen..
Al met al was dit wel een erg leuke sportmiddag..
Toen ik de dag daarna thuis was (vrij) kon ik me bijna niet meer bewegen.. mijn bovenbeenspieren waren verlamd ofzo (zo voelde het in ieder geval) en m’n rug wou eigenlijk ook niet zoveel.. toen ik dus even snel naar de bakker wou lopen ben ik bijna vier keer onderuit gegaan omdat ik steeds door mn benen zakten omdat die me niet meer konden dragen.. De eerste dag ben ik lekker thuis geweest met Laura (die was ook niet echt fit). We hebben lekker naar en serie gekeken (24, helaas is prison break uit; voor degene die me een kerstkado willen geven: Prison Break seizoen 3!!! Nee, grapje (voor de mensen die dit serieus zouden overwegen..)
De tweede dag hebben we ook niet veel bijzonders gedaan.. s morgens hebben we tot een uur of twee spelletjes gedaan: eerst de lama’s het spel en vervolgens hebben we nog heel lang harten gejaagd. Nou zullen sommige van jullie misschien denken dat we harten aan het jagen zijn van de locals hier; NEE, harten jagen is gewoon een kaartspelletje..!! of heet het nou klaverjassen? Vind het een heel leuk spel, maar ben de naam ff kwijt..
Verder, vandaag is het de derde dag.. vanmiddag gaan we even winkelen in.. dat weten we nog niet.. morgen bezig met school want daar moet ook nog wat voor gebeuren!

We hebben gisteren (dinsdag) kennis gemaakt met de doktersdiensten en het ziekenhuis (nou niet gelijk schrikken!).. Annemieke had al drie dagen last van haar buik en kon gister niet eens meer fatsoenlijk zitten. Alhoewel ze zelf niet wou hebben wij haar s avonds naar de dokter gesleept (die we uiteindelijk hebben gevonden na een zoektocht naar een telefoonnummer en het vertalen van een franse routebeschrijving). Deze heeft ons gelijk doorgestuurd naar het ziekenhuis omdat ze het niet vertrouwde. Daar is Annemieke gelijk aan een infuus gelegd met morfine (of iets dergelijks), er zijn foto’s gemaakt en dr bloed en urine zijn onderzocht. Ze konden niks vinden dus uiteindelijk konden we na drie uur naar huis. Vanochtend hebben we een flinke dosis drugs gehaald bij de Pharmacie.. Heel naar allemaal maar we zijn stiekem toch wel blij dat ze niet geopereerd hoeft te worden. Het liefst hadden we geweten wat er aan de hand was maar ze konden niks vinden..

Om nog even af te sluiten: alles gaat hier verder goed. Hoe hard ik soms ook naar huis verlang, ik red me hier prima. De meiden hier zijn lief en als ik het even niet meer zie zitten kan ik gelukkig bij hen uithuilen:) dus: don’t worry, be happy!!

Lieve mensen,
Ooievaar!!

Oh jah: als jullie denken wat duurt het steeds lang die verhalen (of misschien wel reacties op emails): we moeten dus nog steeds buiten internetten en dat kan alleen als het droog is of als we zin hebben om in de auto te stappen om naar de kade te rijden en in de auto te internetten (ja dit ziet er inderdaad heel vreemd uit maar we moeten wat om met thuis in contact te blijven!)..