Reptiland en zwarte pieten diploma

Dag lieve allemaal,
Daar was ik weer met een verhaal vanuit Frankrijk.
Vandaag is het 1 december, ik zit hier al weer drie maanden.. Een lange tijd van huis, maar heb het hier nog steeds naar mijn zin. Ik heb ontzettend veel zin om naar huis te gaan met kerst. Ben al bezig om een beetje plannen te maken, maar aangezien iedereen me wil zien wordt dit best en druk rooster. Heb eigenlijk zin om naar huis te gaan en maar ze te zien wat er gaat gebeuren en waar ik heen ga, maargoed, een beetje plannen maken is ook niet verkeerd! We gaan morgen een treinticket boeken en dan daar op aansluitend het vliegticket. Dit was nog even zoeken maar als het goed is moet het gaan lukken.

Aangezien Annemieke ziek was moest ik in m’n eentje werken. Het was een ontzettend leuke dienst; heb heel veel gelachen en leuke dagen gehad. De eerste twee dagen (donderdag en vrijdag) waren gewoon volgens het rooster en hebben we niks bijzonders gedaan. Zaterdag hebben we normaal gesproken sport; zo ook deze zaterdag. Aangezien ik de enige stagiaire was moest ik die sportles gaan geven (gewoon bij de time out). In overleg met de vaste begeleiding hebben we besloten dat we de kinderen hun pieten-diploma zouden laten halen met het oog op sinterklaas. Ze moesten tien opdrachten doen (10 keer de trap oprennen, vijf handstanden maken, kruiwagen racen, rondjes om het huis rennen, rondjes teigeren, met een blok hout gooien, etc.). De twee jongste kinderen waren gemotiveerd om dat diploma te halen maar de twee oudsten vonden het belangrijker (in het begin) om stoer te doen tegen over elkaar en niet met de opdrachten bezig te zijn. Het was best moeilijk om met de hele groep actief aan het werk te zijn, maar t is wel gelukt uiteindelijk. Alle opdrachten waren gedaan en ze mochten allemaal vier opdrachten herkansen om of hun record te verbeteren of de opdracht alsnog te halen. De twee oudsten wilden hun eer natuurlijk hoog houden en de opdrachten die ze niet hadden volbracht wouden ze alsnog proberen te halen omdat ze anders het diploma niet zouden krijgen. Het was erg leuk om die kinderen zo enthousiast te zien. Ze waren allemaal heel blij toen ze hun diploma hadden gehaald.

Zondag maken we normaal een wandeling, maar het was slecht weer en de vaste begeleider had geen zin in een wandeling maar in iets wat overdekt was. We zijn dus in de auto gestapt en zijn naar Reptiland gereden. Een klein museumpje waar allemaal reptielen zijn; slangen, leguanen, krokodillen en VOGELSPINNEN.. De kinderen vonden het natuurlijk ontzettend gaaf om al die dieren te zien en waren ontzettend enthousiast. Een van de oudere jongens weet dat ik een kleine angst heb voor spinnen, dus dat de angst voor de vogelspinnen die daar waren iets groter was (zacht uitgedrukt..). Ik liep daar rustig rond en kwam dus ineens voor een hok te staan van die spinnen.. Ik ben eerst heel snel naar de andere kant gelopen om me geestelijk voor te bereiden om het bekijken van die spinnen (stiekem wou k het toch wel graag). Toen ik uiteindelijk (een meter van de hokjes af) die spinnen aan het bestuderen was tikte die jongen me op mijn schouder. Ik draai me nietsvermoedend om omdat ik dacht dat hij iets wou vragen. Hij maakte een snelle beweging met z’n hand en daar zat een grote, zwarte nepspin in. Ik schrok me zo wild dat ik drie meter terugdeinsde en de tranen in m’n ogen had staan. Hij moest natuurlijk (samen met de andere kinderen en de begeleider) heeeeel hard lachen. Hij vroeg of ik het geen goeie grap vond. Heb gezegd dat ik het een leuke grap vond maar dat ik het niet leuk vind als dit mezelf overkomt, maar dat het wel een leuke grap was.
Goed, de schrik te boven gekomen (ben niet echt meer bij die spinnenhokken in de buurt geweest) ging de meneer die daar werkt de slangen voeren. GEWELDIG!! De kinderen vonden dit natuurlijk ontzettend interessant om te zien en ik ben er ook niet bij weg gelopen.. Hij voerde de slangen dode muizen. Het is ontzettend gaaf om te zien hoe die slangen die beesten aan vallen. Even in hun mond houden en dan met huid en haar naar binnen schuiven. Je ziet ook echt die muizen in hun lichaam naar achter schuiven.. heeeeeell gaaf.. heb een boel vette foto’s gemaakt, die zal ik bijvoegen.
Goed, anderhalf uur later waren we klaar binnen, we hadden alles gezien en gingen naar buiten. De jongen die me zo had laten schrikken stond bij de uitgang op me te wachten (ik had nog niks door) en toen ik langs hem liep (ik vond het ergens wel schattig dat ie op me wachtte maar ook wel een beetje vreemd) had hij WEER die grote nepspin in z’n handen. Ik schrok weer heel erg, maar niet zo erg als de eerste keer. Moest vooral heel erg lachen omdat het toch wel een goeie grap is. Hij had aan de hoofdbegeleiding gevraagd of hij het nog een keer mocht doen en die had ingestemd. Het was een erg leuke middag met veel.. euhm.. ervaringen.. ;)

Verder heb ik nu weer lekker vrije dagen. Zijn inmiddels met z’n vijven hier in huis (er is een stagiaire die woon-werk doet, die dus elke avond mee eet en bij ons is. Is erg gezellig, wel even wennen en wat drukker nu we hier met z’n vijven wonen.

We hebben nu net lekker gegeten; bami met satésaus (bedankt mam!). Heb me even afgezonderd van de anderen want had ff geen zin in anderen om me heen.. toch lekker dat je dan een beetje je eigen kamer hebt..

Er komt binnenkort een nieuw stagiaire huis met een kantoor eronder. Wij (Annemieke, Laura, Nathalie en ik) blijven hier als het goed is sowieso wonen, het kan zijn dat de anderen gaan verhuizen.. ik hoop dat we binnenkort weer internet in huis hebben want dat was toch wel erg prettig. Nu worden we door chagrijnige Franse bouwvakkers weggestuurd van ons bankje omdat zij daar een podium moeten bouwen.. Téléthon ofzo.. Onze Franse vriend (Nicola van het restaurant beneden) heeft ons uitgelegd wat het is, maar van dit verhaal is me niet zoveel bijgebleven.. volgens mij is het iets dat je kan bellen naar een telefoon nummer en dat je dan 80 cent ofzo stort op een rekening van een stichting die zich inzet voor mensen met een handicap.. zoiets was het..
Over nieuwe woonplekken: als het goed is krijgen we ook een nieuwe time out. Sommige van jullie zullen misschien wel denken; huh alweer? Speciaal voor die mensen: we zitten nu op een soort van vakantiepark waar het in huis altijd koud is, de schimmel in witte lagen op de muren zitten, we een bovenverdieping hebben waar we geen zicht hebben op de kinderen wanneer deze gaan slapen, en waar we niks aan dieren hebben en geen dingen hebben om te klussen. We gaan dus hopelijk binnenkort verhuizen (heb alle drukte en ellende van het verhuizen en vijfdubbel voor over om op een andere plek te zitten).

Nou lieve mensen, internetten is nog steeds een probleem.. mailtjes beantwoorden dus ook.. ga niet denken dat ik jullie negeer maar moet dus naar buiten (lees: op de kade in de regen zitten) om te kunnen internetten.. jullie snappen wel dat ik dit dus iets minder fanatiek doe dan voorheen toen we een poosje internet in huis hadden..

Tot zover weer mijn spannende verhalen. Ik hoop dat ik jullie allemaal (voor zover haalbaar) zie rond oud en nieuw..

Hele dikke kus, veel liefs